Ostatni okres poświęcony zupełnie refleksji życia i śmierci. Takie różnie myśli chodzą ze mną zawsze ale ostatnio jakoś szczególniej. Obcy człowiek, zupełnie obcy- mijałam go zaledwie w szkole, a mimo wszystko jego śmierć  mnie tknęła. Może to dlatego, że na co dzień zapominamy o śmierci, a kiedy uderzy w kogoś z nas, gwałtownie spadamy myślami na ziemię, i uświadamia nam się, że jesteśmy tu tylko na chwilę, że nasze życie jest krótkie...

 Widziałam Twój grób, mnóstwo białych róż, zdjęcia- i nadal nie mogę uwierzyć.

Widziałam Twoich rodziców, i wiem że są rany które nie goją się nigdy.